zaterdag 8 november 2014

Arbeit macht frei

Om zes uur balkt de ezel en dan staan we op. Het is licht buiten en we werken tot het donker is, om vijf uur en dan gaan we meestal nog een anderhalf uur knallen. Vrijheid? Ja, omdat het mijn keuze is, omdat ik lekker de hele dag een spel aan het spelen ben. Mijn spel, mijn leven. Lekker buiten. We werken omdat we het leuk vinden, omdat elke beweging een training is. Er is geen stress hier. We doen alles op spierkracht en het eten smaakt daarom extra lekker. Na een week besefte ik mij dat we eigenlijk alles hier hebben, en dat doen we zelf. Water pompen we uit de grond, eten komt van het land, koken gaat op hout wat we uit de omgeving verzamelen, we composteren alles wat we verder niet hergebruiken en we hebben geen elektriciteit. We leven hier op drie hectare en dat is al veel te groot vinden ze hier. Ach ja, ruimte om een mooi bos te planten met een mooie biodiversiteit. Er zijn zoveel mogelijkheden, en er is zoveel te doen. Waarom hebben we nog extra entertainment nodig? Mensen zijn gelukkig hier, wat valt er nog meer te zeggen? We zijn nu met z'n vijven, vier jongemannen van mijn leeftijd wonen hier in een soort commune. Atilla en Gery hebben deze ecologische boerderij pas anderhalf jaar geleden opgestart en zonder voorkennis zijn ze aan de slag gegaan met samenwerking van vrijwilligers en Wwoofers, waarvan er nu twee bij de inmiddels kleine commune zijn blijven steken.
Er is geen stress, er is geen egoisme, we doen alles samen. Werken als een team, en dat maakt alles leuker. We werken ons niet uit de naad om een goede beurt te maken, want voor wie? En als we willen zweten dan doen we dat omdat we dat zelf willen. Omdat zweet reinigend is, je afvalstoffen worden je lichaam uit gewerkt, en dat werkt zowel mentaal als fysiek. Je reinigt jezelf, en we reinigen de Aarde. We geven leven aan de Aarde, in plaats van dat we haar leegplunderen. Deze manier van leven is volledig schoon. Het gaat ver ja, maar kijk naar de 'normale' manier van leven. We hebben allerlei gedachten over hoe het beter kan, maar we vervuilen nog steeds massaal ons grondwater, we gooien bergen met afval weg, we kopen allerlei dingen die we niet nodig hebben, we eten platgespoten eten uit een ver land, of we kopen eten van een boer die zijn grond verarmt en kunstmest moet gebruiken om onze groeten nog wat kleur te geven, en misschien nog wat vitaminen, we gebruiken allerlei materialen die we niet kunnen afbreken, we ergeren ons aan allerlei kleine dingen, we kunnen moeilijk samenwerken (want ja, ik laat me niet vertellen hoe het moet), we willen altijd iets extra, we willen willen en willen van alles. 
Eigenlijk best raar, ik mis van dit alles niets eigenlijk. Het eten is lekker en de mensen zijn tof, we gebruiken ons land goed en ik voel dat ik steeds sterker wordt. Ik voel mijn liefde voor alles steeds groter worden. Het is misschien moeilijk om afstand te doen van je baan, je geld, je luxe, je huisje, je spullen of je omgeving, maar als je het doet opent zich een wereld van vertrouwen en mogelijkheden. De natuur is oneindig, en ze heeft oneindig veel mogelijkheden. 
Ik voel ook dat we meer deze richting op gaan, dat mensen dat verlangen hebben, en mensen zoals hier zijn een grote inspiratie voor de wereld.

3 opmerkingen:

  1. Sybren je bent geweldig. Dit is een test, maar ik meen het natuurlijk wel, teja

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Och voor de vierde keer typ ik je ongeveer hetzelfde verhaal en doe ik iets fout. Ik ben ook ontzettend stom in digizaken. Maar ik kan het me zo goed voorstellen, dat je je helemaal fantastisch voelt in het leven waar je nu in zit. Zo conkreet hoe zweet wordt omgezet in voedsel uiteindelijk. En dat je geen sportclub nodig hebt om spieren te krijgen en geen entertainment om je bezig te houden. Ver van de over vercommercialiseerde maatschappij, in een natuurlijk ritme met gelijkgestemden werken aan een beter milieu. Je schrijft ook erg leuk. En.......je brengt me terug naar een eerdere ik, in de 70er jaren toen ik voor het eerst ging samenwonen, wilden wij -mijn vriendje en ik- ook helemaal selfsurporting zijn. Maar ik zat nog op de academie en het is een beetje anders gelopen, maar ik probeer toch zoveel mogelijk bewust te zijn van mijn ecologische voetstap en er zijn zoveel dingen die je zelf kan maken en ruilen. Dat geeft ook zoveel meer voldoening. Van zo'n solarcooker had ik trouwens nog nooit gehoord. Nog een vraagje waar ben je nu? In Portugal of nog steeds in Hongarije? je trouwe volger, teja

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Tis waardevol om dit te mogen meemaken, en spannend omdat ik er allemaal ideeen voor de toekomst van krijg... Zit nu op de Out Switch Farm in Hongarije. kopieer deze link: -> https://www.facebook.com/OutSwitchFarm?ref=ts&fref=ts <- En zoals zij leven is wel erg tof!

    BeantwoordenVerwijderen